Burundi jest krajem wyżynno-górzystym; na zachodzie zrębowe masywy górskie (wysokość do 2670 m) stanowiące krawędź Wielkiego Rowu Zachodniego (część systemu Wielkich Rowów Afryk.), na wschodzie wyżyna (1500–2000 m); wzdłuż brzegów jez. Tanganika i rz. Ruzizi aluwialna nizina. Tereny państwa były zamieszkane przez ludy Twa, Tutsi i Hutu. Burundi było rządzone przez królów Tutsi przez ponad 500 lat. Jednakże na początku XIX wieku, Niemcy i Belgowie zajęli te tereny, przez co Burundi była częścią kolonii Ruanda-Urundi. Po uzyskaniu niepodległości państwo było niestabilne. Przyczyną takiego stanu był brak równowagi między pozycją polityczną Tutsi a Hutu. Burundi później stało się prezydencką republiką demokratyczną, co zażegnało niepokoje. Burundi jest jednym z najbiedniejszych państw świata. Bieda jest spowodowana głównie konsekwencjami wojen. Mimo biedy oraz masowej emigracji Burundi jest dość gęsto zaludnione.

W październiku 1993 rozpoczęły się walki na tle etnicznym pomiędzy Hutu i Tutsi. Podczas konfliktu trwającego prawie dwanaście lat zginęło około 250 tysięcy osób. Setki tysięcy osób musiało opuścić miejsce zamieszkania lub uciekło do sąsiednich krajów. Burundi jest pozbawionym dostępu do morza, ubogim w zasoby naturalne krajem, o słabo rozwiniętym przemyśle. Brakuje żywności, lekarstw i energii elektrycznej.

Chrześcijaństwo bierze swoje początki z działalności misyjnej w okresie kolonialnym. W czasie rządów niemieckich (1894-1916), chrześcijaństwo pozostaje religią mniejszościową. Na początku rządów belgijskich (1916-62) było zaledwie 7000 chrześcijan w całym kraju. Ich liczba gwałtownie wzrosła w okresie międzywojennym, kiedy to władze belgijskie sprzyjały rozprzestrzenianiu się chrześcijaństwa, zwłaszcza katolicyzmu. 

W te realia wpisują się również Siostry Miłosierdzia, niosąc pomoc najbardziej potrzebującym, zapomnianym przez świat, ale, co jest najważniejsze, staramy się zanieść Jezusa, który kocha wszystkich niezależnie od koloru skóry czy sytuacji ekonomicznej, który otwiera swoje ramiona i mówi „Przyjdźcie do mnie wszyscy, a Ja was pokrzepię” (Mt 11, 28). To On pokazał nam, że można zmienić świat, niosąc innym miłość i głosząc Jego Ewangelię. Siostry Miłosierdzia od początku pracowały w grupie międzynarodowej. Pierwsze misjonarki wysłane przez Matkę Generalną pochodziły ze Słowenii, Francji, Hiszpanii i Brazylii. Obecnie w prowincji Afryka Centralna, do której należą kraje: Rwanda, Burundi, Republika Środkowej Afryki pracuje 85 sióstr z 9 krajów: Hiszpanii, Słowenii, Kolumbii, Brazylii, Wietnamu, Polski, Rwandy, Burundi i Kongo.